„Czas umyka momentami, wpierw godzina, później dzień. Pod twoimi powiekami czai się wciąż śmierci cień. (Time by moments slips away, first the hour, then the day. On thine eyelids is the shadow of death.)
Zegar słoneczny w Castle Howard”
Philip Zimbardo i John Boyd Paradoks czasu
Paradoks polega też na tym, że kiedy nie mam czasu, moje dzieci mają go aż nadmiar... Dokładnie w tej samej chwili.
OdpowiedzUsuńDobre :) Nadaje się na cytat :)
Usuń
OdpowiedzUsuńŁadnie się to rymuje w oryginale :)
Pozdrawiam
Tak. W oryginale brzmi lepiej. By the way, Zimbardo pisze również, iż kiedyś takie ozdabianie zegarków, nie tylko słonecznych, podobnymi sentencjami, było dość powszechne. Teraz ludzie nie mają czasu na myślenie. Nie ma żadnych sentencji na komórkach, tabletach i innych symbolach naszych czasów.
UsuńDokładnie, żadne sentencje nie pojawiają się, bo nikt nie ma czasu, żeby myśleć o tego typu rzeczach. Refleksje, złote myśli, mądrości nie są w cenie, bo wymagają zwolnienia, zatrzymania się, przystopowania (no i zastanowienia się rzecz jasna, co z kolei wiąże się nieuchronnie z jakże nielubianym ostatnio procesem myślenia), a przecież celem człowieka współczesnego jest pęd, pęd, pęd ku ...? No właśnie, ku czemu właściwie?
UsuńA to?
Usuń"We live in times of smart phones and stupid people."
Pasuje zresztą do niedawnego cytatu z "Diuny".
Mniej więcej pasuje, a przynajmniej ładnie brzmi. W rzeczywistości sprawa jest bardziej skomplikowana. Ludzi głupich i mądrych jest w społeczeństwie pewnie zawsze tyle samo. Inny jest tylko ich wpływ na rzeczywistość w różnych czasach i w różnych społeczeństwach.
Usuń